हामा सभार जिवनत कहियोक ने कहियोक येनङ बेला आसेचे , जखन हामाक लागेचे कि आप कुन्हु सम्भब नि छे । कोसिस , दुख , आर हार से हामार आत्मविश्बास कमजोर बेन्बा चाहेचे । लेकिन सच्चा गफ कि छे कि इला मुस्किल हामार सभार से बड गुरु हए । जिवन कहले एकटा रस्ता हए । इड रस्तात ठेस भी लाग्बे, लोए भी गिरबे । लेकिन यहिड रस्ता हामाक मजबुत आर काबिल भी बेनाबे । सम्झेक तम्हा जहिना छन् , जे अबस्तात छन् उड तम्हार अन्तिम लक्ष्य ना हए । इर ते मात्रे एक भाक हए । सपना देख्बा नि छड, अप्नार लक्ष्यरक मनेर कुन्हु कुनात नुकाए नि राख । दिने राते उहारे बादे मेहेन्त कर । जखन तलिक तम्हार आत्मबिश्बास छे , तखन तलिक तम्हाक कोइ रुकबा नि सक्बे ।
तम्हार जिबनत सभै किसिमेर समस्या आस्बा सकेचे लेकिन समस्या से नि डराव । समस्यार सामना करना हि तम्हार बास्तबिक जीत हए । कोसिस कर , लगातार आगु बह्र । जीत पाबार लोक ला खास नि हए , अम्हा कहियोक नि हार मान्बार लोक ला हए ।

ताते आझी से एकटा कसम खाइ ।
मुइ हार नि मानिम
मुइ कोसिस करते रहिम
मुइ अप्नार जिबनरक मुल्यबान बेनाम
मुइ अप्नार सपना पुरा करिए छरिम ।।

बन्दगी सभाके मुइ अनिल ।।।